گوشی پزشکی

یکی از پر سرو صداترین اعضا بدن انسان است . صداهای قلبی که در سمع اول ممکن است فقط یک تاپ‌تاپ ساده به نظر برسند دنیایی از رمز و راز را با خون به همراه دارند و پزشک را در تشخیص درست راهنمایی می‌کنند.
گوشی پزشکی سه قسمت عمده دارد. قسمت اول گوشی روی بدن فرد قرار می‌گیرد و پرده دیافراگم یا قسمت زنگوله‌ای آن ارتعاشات بدن را تبدیل به ارتعاشات صوتی مکرده و کمی تشدید می‌نماید.
سپس صوت حاصل وارد لوله‌ یا لوله‌های هدایت کننده صدا شده و در نهایت از طریق کوشی‌های مخصوصی وارد گوش پزشک می‌گردد. گوشی‌های پزشکی انواع و اقسام گوناگونی دارند اما گوشی‌های لیتمن آمریکایی و ریشتر آلمانی از شهرت بیشتری برخوردار می‌باشند. قسمت دیافراگمی گوشی (که سطح بیشتری دارد) به صورت معمول برای گوش دادن صداهای مختلف بدن به کار می‌رود.

قسمت زنگوله‌ای (که عملاً پرده‌ای ندارد) فقط در مواردی به کار می‌رد که صدای آن اندام از بمی خاصی برخوردار است و باید با استفاده از قسمت زنگوله‌ای این کیفیت را تشدید کرد.

روش گوش دادن

معمولاً پزشکان برای شنیدن صداهای قلبی به یک نقطه اکتفا نمی‌کنند و از محلهای مختلفی به قلب بیمار گوش می‌دهند . با این حال قسمتی از قلب وجود دارد که شدت صداهای قلبی در آنجا از تمام نقاط دیگر بیشتر است . معمولاً این نقطه را که معمولاً زیر سینه چپ قرار دارد با دقت بیشتری گوش می‌دهد و گوشی را مدت بیشتری روی آن نگاه می‌دارد. سایر نقاط قفس سینه نیز برای گوش دادن و تمرکز کردن روی صدای دریچه‌های مختلف کاربرد دارند. صدای طبیعی قلب فقط شامل یک صدای اول(مانند پوم)و یک صدای دوم (مانند تاک )می‌باشد که لحظه‌ای سکوت آن دو را بدرقه می‌کند. در حالت طبیعی صدای اضافه‌ای نباید در قلب شنیده شود و بین صدای اول و دوم نیز باید سکوت برقرار باشد. در اختلالات مادر زادی , در

این است که پزشک باید بتواند با دقت صداهای مختلف قلبی را از یکدیگر تفکیک نماید تا با حداقل امکانات بتوان بیشترین بهره را از معاینه ساده برد و بهترین کمک را به بیمار نمود. دقت داشته باشید که بیشترین ارزش تشخیصی سمع قلب در ناهنجاریهای مادرزادی , مشکلات دریچه‌ای قلب , بی نظمی‌ها و نارسایی قلب می‌باشد و در مراحل حاد سکته قلبی ممکن است تغییر خاصی در صداهای قلبی ایجاد نشود.

گرفته شده از:سایت دانش نامه